Ας μου επιτραπεί να τοποθετηθω. σχετικά με την περίφημη "ΕΛΛΗΝΟΠΟΙΗΣΗ" της Α2 , η οποία αίφνης προέκυψε σαν σημαία μετά την απαγόρευση έλευσης κοινοτικών (και γενικά Ξένων παιχτών) στην κατηγορία που βρίσκεται μια ,άντε δύο τρεις! ανάσες πια, πριν την Α1 για οποίο σύλλογο μπορεί και θέλει να το πράξει.
Καταρχήν αισθάνομαι έντονα την επιθυμία να χαρακτηρίσω αστοχη την κατά τη γνώμη μου, στοχοποίηση σε συγκεκριμένο πρόσωπο η πρόσωπα αθλητών , επειδή παίζουν σε ομάδα που "αποδοκιμάζει" την ύπαρξη μη Ελλήνων παιχτών στην Α2.
Ο Αντριάνο Τοπαλι ,αλλά και ο Ορέστης Μπελη, είναι αθλητές ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ, επαναλαμβάνω, ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ, πράγμα το οποίο για όποιον δεν το αντιλαμβάνεται ,αποτελεί ΎΨΙΣΤΗ ΤΙΜΗ, και για τον αθλητή ,αλλά και για το σωματείο για τη φανέλα του οποίου αγωνίζεται, βουτάει στο παρκέ, προπονείται σκληρά κάθε μέρα, καταθέτει και επενδύει τα όνειρα του φορώντας μια κόκκινη, πράσινη, πορτοκάλι η ότι θες χρώμα στολή.
Εδώ θελω να πω τι σημαίνει Αθλητής εθνικής ομάδας οποιαδήποτε χώρας, μιας και στην ομάδα μας, αγωνίστηκαν τα τελευταία δύο χρόνια δύο διεθνείς αθλητές ως κοινοτικοί, ο Martin Paasoja, διεθνής με την Εσθονία, και ο Joel Freitas Almeida, διεθνής με το Capo Verde. Για όποιον λοιδωρησει ίσως το ...Πράσινο Ακρωτήριο, θα πω μόνο ότι σε αυτό αγωνίζεται ο Tavares της Real, ο αδελφός του Joel ,Ivan, ο οποίος αγωνίστηκε τα τελευταία χρόνια στην Α1 Ιταλίας, στην Πολωνία με τη Rοsa Random,. και αυτή τη στιγμή στο Ισραήλ στο τοπ 8 των ομάδων .
Τι είναι διεθνής; Είναι αυτός που έχει εκτός από το ταλέντο, την ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ να εκπροσωπήσει την πατρίδα του με αυτή την ιδιότητα .
Για αυτό και οι δύο προαναφερόμενοι δίνανε το παρόν στο γήπεδο 2 ώρες πριν την προπόνηση δουλεύοντας τα χιλιάδες του μπάσκετ και του μυαλού μόνοι τους και φευγαν τελευταίοι, κάθησαν στην μεταβατική να καθοδηγούν καθημερινά αυτοβούλως τους νεαρότερους και να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση τους, δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ άκομψα σε διαιτητή , επιδεικνύοντας ήθος και πραγματική μαγκιά, και άλλα πολλά μικρά καθημερινά ,τα οποία με έκανα να αισθάνομαι ευγνώμων γιατί με έκαναν και μένα καλύτερο Άνθρωπο.
Ο δε Joel, είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος με αμερικανικη κουλτούρα καθώς σπούδασε σε κολλέγιο εκεί, πήρε το πτυχίο του εκεί, ασχολείται με την προσωπική του βελτίωση καθημερινά και δεν εννοώ το μπάσκετ, και διαβάζει δεκάδες βιβλία ,μη ασχολούμενος με social,. Και λοιπά τοξικά παρελκόμενα, σε αντίθεση με το 95 τοις 100 των αθλητών οποιασδήποτε ηλικίας. Φάρος!
Άρα , ζώντας το από μέσα, ΜΟΝΟ ΚΕΡΔΟΣ, μπορεί να υπάρχει από την καθημερινή συνύπαρξη νέων και όχι μόνο με τέτοιες προσωπικότητες.
Γιατί λοιπόν να μην εστιάσουμε στο ΚΑΛΟ ,και όχι στη δηθενια της ελληνοποίησης;
Και πως να την εκλαβω; Εθνικιστικά; Ρατσιστικά; Εξελικτικά; Πώς; Δε βρίσκω τρόπο. Είναι εκτός τόπου και χρόνου η τοποθέτηση.
Αλλιώς απαγόρεψε στον Γαρμπή να παίξει στην serie C της Ιταλίας, στο Χαραλάμπη το ίδιο, στον Τζορμπατζογλου στην Ολλανδία ,στο Μπέμπη στη Γερμανία , στο Μπουρδανο επίσης κλπ, κλπ, κλπ. Η όχι; Εμείς είμεθα προνομιούχοι; Η κρατησαμε πίσω το Μπάσκετ σε αυτές τις χώρες; Η δε βρήκαν δουλειά γηγενείς εκεί για αυτό το λόγο;
Δεν τολμώ να μιλήσω για top class παιχτες .
Που κοσμούν τα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Τι σημαίνει λοιπόν ελληνοποίηση; Κινδυνεύουμε από κάτι; Από την εξέλιξη ας πούμε;
Ας πούμε για ΕΞΕΛΙΞΗ λοιπόν. Το ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΣΕ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΕΡΓΑΤΩΡΕΣ , ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ. ΜΕ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ. ΜΕ 8 ΩΡΕΣ "ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ" ΤΗΞ ΗΜΈΡΑ, ΜΕ ΥΛΙΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ, ΜΕ 5-6-7 ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ΜΕ ΓΥΜΝΑΣΤΗ, ΜΕ ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟ, ΜΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ, ΜΕ SUPPORTING STAFF ,με, με, με...
Μόνο τότε θα υπάρξει πραγματική εξέλιξη και παραγωγή παιχτών για το ψηλότερο επίπεδο .
Μόνο. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Υπάρχουν υποστηρικτικοί σε αυτόν.
Και ένας από αυτούς είναι ο καθημερινός ανταγωνισμός με υψηλότερου επιπέδου αθλητές και Ανθρώπους ταυτόχρονα.
Και αυτό μπορούν να το δώσουν οι προσεκτικά διαλεγμενοι ξένοι παίχτες στην Α2, η οποία ΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΣΚΑΛΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ Α1, ΟΦΕΙΛΕΙ ΞΑ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΣΕ ΕΠΊΠΕΔΟ. Τελεία.
Όπως κάνουν στην Α2 Ισπανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, όπου και περισσότερους παίχτες νεαρούς βγάζουν πια, και συνολικά καλύτερο πρωτάθλημα έχουν και σαφώς μεγαλύτερη πρόοδο. Μας προσπέρασαν και κλείνουμε τα μάτια.
Όσο η ομάδα μας είναι στην Α2 τα τελευταία χρόνια, ευτύχησε να δει παιδιά που μετά από μας πατήσανε στην Α1. Δημακος, Μουρατος, Paulos, και σύντομα θα έρθει κι η σειρά του Αρσενοπουλου πιστεύω. Και όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε ξένος παίχτης στην ομαδα.
Δε θέλω να τολμήσω να ανοίξω θέμα οικονομικό . Δεν υπάρχει σύγκριση.
Το Μπάσκετ χρειάζεται ως άθλημα συνεργασίας...Συνεργασία. Όχι Αφορισμό, όχι δηθενια.
Ανοιχτά μυαλά και υποστήριξη και συμβουλευτική από ειδικούς, απο επιτελεία, από ανθρώπους που αγαπούν το άθλημα πραγματικά και καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια ,και πασχίζουν να εξελίσσονται. Τα κέρδη είναι για όλους.
Υ.Γ. Δεν αποτελεί "υποχρέωση" , όταν "επιτρέπεται". Ε;
Με Σεβασμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου