Kώστας Σορώτος:Με την ευχή η ομάδα να βρεί τον δρόμο που της αξίζει και ευχαριστώντας τους πάντες προχωράμε στην επόμενη μέρα. Εις το επανιδείν.....

Ήταν 12 Μάρτη όταν η πόρτα του γηπέδου έκλεινε με άγνωστη ημερομηνία επιστροφής, λόγω της πανδημίας. Ένιωσα πολύ άσχημα. Ο καιρός πέρασε αλλά τα σημάδια έμειναν και ειδικά στον αθλητισμό. Ξαναγυρίσαμε στις προπονήσεις , με λίγα παιδιά του Αιγάλεω και λίγα ακόμα που ήρθαν να προπονηθούν μαζί μας.
Προσπαθήσαμε με αυτά τα παιδιά, με τον συνεργάτη μου , τον Μαρίνο Κωνσταντή , τον Γιάννη Κολιό και με τον εξαιρετικό άνθρωπο και φροντιστή μας, τον ΚΥΡΙΟ Γιώργο να κρατήσουμε την ομάδα όρθια χωρίς οικονομικό όφελος, χωρίς καμιά εξασφάλιση και αναμένοντας τις εξελίξεις στο διοικητικό κομμάτι. Δεν κατηγορώ κανέναν αφού ξέρω ότι οι καιροί είναι δύσκολοι για όλον τον κόσμο , για όλες τις ομάδες.
Σήμερα κάναμε την τελευταία προπόνηση και περιμένοντας τις διοικητικές εξελίξεις αποχαιρετώ , προσωρινά η μόνιμα , ο καιρός θα δείξει, το Αιγάλεω.
Όταν ήρθα ήδη η ομάδα με τον κόουτς Λιόγα είχε κάνει υπέρβαση με σκορ 7-5. Όλοι συζητούσαν ότι μάλλον θα σωθούμε. Με ένα επί μέρους 8-2 κάναμε μια ακόμα υπέρβαση και τερματίσαμε 3οι κόντρα σε κάθε προγνωστικό, κόντρα σε κάθε πιθανότητα και αν δεν είχε αποφασιστεί αυτό το ανεκδιήγητο , περί μη αντικατάστασης θέσης, θα είχαμε ανέβει κατηγορία. Ακόμα και όταν χάσαμε τον Μάριο όλοι έλεγαν ότι το Αιγάλεω δεν θα κάνει νίκη. Έκανε άλλες 4.
Ίσως να μην είχαμε το μεγαλύτερο ταλέντο. Ίσως να είχαμε πολλά προβλήματα. Είχαμε όμως καρδιά και επίσης μπορέσαμε και ξεπερνούσαμε ότι μας χώριζε και αναδεικνύαμε ότι μας ένωνε.
Επίσης είχαμε κόσμο που μας έκανε πολύ πιο μεγάλους από αυτό που ήμασταν.
Με την ευχή η ομάδα να βρεί τον δρόμο που της αξίζει και ευχαριστώντας τους πάντες προχωράμε στην επόμενη μέρα. Εις το επανιδείν.....