Με την απόφαση της ΕΟΚ , να διακοπούν τα πρωταθλήματα, πέφτει η αυλαία για τα φετινά πρωταθλήματα. Πέφτει άδοξα και βίαια. Είχα γράψει εδώ μέσα στις 12 Μάρτη, όταν αφήναμε πίσω μας τα κλειδωμένα γήπεδα μας, τα δεύτερα σπίτια μας, ότι ήταν η μεγαλύτερη ήττα της καριέρας μου, η μεγαλύτερη στεναχώρια που βίωσα στον αθλητισμό. Δυστυχώς δύο μήνες μετά τα συναισθήματα είναι τα ίδια.
Όμως μην ξεχνάτε ότι το φώς έρχεται πάντα αμέσως μετά του πυκνότερο σκοτάδι. Μπορεί να αργήσει αλλά η ζωή, ο αθλητισμός θα νικήσει τον φόβο, θα νικήσει τον θάνατο και όσο και να είναι δύσκολη η επόμενη μέρα θα τα καταφέρουμε αρκεί να μείνουμε υγιείς και δυνατοί. Ο αθλητισμός είναι ο ερωτάς μας και ο έρωτας δεν διαγράφεται ποτέ, δεν ξεχνιέται ποτέ όσο ζεις.
Τελειώνοντας έτσι τα πρωταθλήματα κανείς δεν μπορεί να είναι χαρούμενος.Χάσαμε όλοι όπως όλοι μαζί θα κερδίσουμε όταν γυρίσουμε στα γήπεδα να ξαναπολεμήσουμε για τη νίκη, να δώσουμε μάχες, να τσακωθούμε, να τα ξαναβρούμε, να χαρούμε, να τσαντιστούμε, να κάνουμε φιλίες.
Μπορεί να μην είμαστε χαρούμενοι , μπορούμε όμως να είμαστε περήφανοι για ότι κάναμε μέχρι να πέσει βίαια η αυλαία. Είμαι περήφανος για αυτά που κάναμε με το Αιγάλεω. Για τις μάχες που δώσαμε κάθε Κυριακή με κόντρα τα προγνωστικά που όμως συνήθως διαψεύδαμε. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που με φέρανε στο Αιγάλεω και έζησα μια ακόμα εμπειρία. Ευχαριστώ αυτά τα παιδιά που κάθε Κυριακή γινόντουσαν λιοντάρια και κάνανε τα αδύνατα δυνατά. Ήταν πάνω από κάθε λογική αυτά που καταφέρατε μάγκες.
Τέλος εύχομαι σε όλους τους μπασκετικούς να είναι καλά και εις το επανιδείν. Πειθαρχία και υπομονή και όλα θα γίνουν καλύτερα. Ραντεβού στα γήπεδα
φίλοι........
Όμως μην ξεχνάτε ότι το φώς έρχεται πάντα αμέσως μετά του πυκνότερο σκοτάδι. Μπορεί να αργήσει αλλά η ζωή, ο αθλητισμός θα νικήσει τον φόβο, θα νικήσει τον θάνατο και όσο και να είναι δύσκολη η επόμενη μέρα θα τα καταφέρουμε αρκεί να μείνουμε υγιείς και δυνατοί. Ο αθλητισμός είναι ο ερωτάς μας και ο έρωτας δεν διαγράφεται ποτέ, δεν ξεχνιέται ποτέ όσο ζεις.
Τελειώνοντας έτσι τα πρωταθλήματα κανείς δεν μπορεί να είναι χαρούμενος.Χάσαμε όλοι όπως όλοι μαζί θα κερδίσουμε όταν γυρίσουμε στα γήπεδα να ξαναπολεμήσουμε για τη νίκη, να δώσουμε μάχες, να τσακωθούμε, να τα ξαναβρούμε, να χαρούμε, να τσαντιστούμε, να κάνουμε φιλίες.
Μπορεί να μην είμαστε χαρούμενοι , μπορούμε όμως να είμαστε περήφανοι για ότι κάναμε μέχρι να πέσει βίαια η αυλαία. Είμαι περήφανος για αυτά που κάναμε με το Αιγάλεω. Για τις μάχες που δώσαμε κάθε Κυριακή με κόντρα τα προγνωστικά που όμως συνήθως διαψεύδαμε. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που με φέρανε στο Αιγάλεω και έζησα μια ακόμα εμπειρία. Ευχαριστώ αυτά τα παιδιά που κάθε Κυριακή γινόντουσαν λιοντάρια και κάνανε τα αδύνατα δυνατά. Ήταν πάνω από κάθε λογική αυτά που καταφέρατε μάγκες.
Τέλος εύχομαι σε όλους τους μπασκετικούς να είναι καλά και εις το επανιδείν. Πειθαρχία και υπομονή και όλα θα γίνουν καλύτερα. Ραντεβού στα γήπεδα
φίλοι........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου