Ένα θέμα περί ντόπινγκ που απασχόλησε πρόσφατα το διαδίκτυο και μία σχετική ανάρτηση του Χρήστος Καραγεώργος, με ερεθίζουν να δημοσιεύσω κάποιες, εν συνόλω σκέψεις μου, που έχουν να κάνουν με αυτή την πληγή.
«Ο αθλητισμός στην αυθεντική του έκφραση, δημιουργεί πρότυπα και αξίες. Είναι μια ευλογία για τον άνθρωπο, όπου προέχει για τον αθλητή το ταλέντο, το όραμα και η προσήλωση στο στόχο, με διαρκή επίπονη εργασία.
Αυτό είναι το ιδεώδες που καθιστά τον αθλητή, πρωταγωνιστή και σταθερή αξία.
Δυστυχώς, ο αθλητισμός έχει διαβρωθεί χάριν των μεγάλων, εθνικών και ιδιωτικών συμφερόντων, με επακόλουθο το ντόπινγκ.
Το ντοπάρισμα βέβαια, δεν αφορά μόνο το χρήστη και τους κινδύνους της υγείας του, που εν τέλει είναι δική του επιλογή, αλλά νοθεύει το αθλητικό πνεύμα, μετατρέπει τον πρωταθλητισμό σε τσόντα της ευρύτερης κοινωνικής παρακμής.
Πιο ανησυχητικό όμως είναι το φαινόμενο της εξοικείωσης, της συνήθειας σε αυτή τη δόλια τακτική. Με συγκλονίζει η άποψη που περνάει σε πολλούς νέους ότι: «όλοι τα παίρνουν», «πρωταθλητισμός δεν γίνεται χωρίς φάρμακα», «πως θ’ αντιμετωπίσουν οι έλληνες αθλητές τους ντοπαρισμένους ξένους;». Ένα ντόμινο από άλλοθι για ολόκληρο το φάσμα του πρωταθλητισμού.
Δεν θεωρούν πρόβλημα τα βρώμικα δεκανίκια των παράνομων και επιβλαβών ουσιών, αλλά την αποκάλυψη της χρήσης. Ζητούμενο είναι η λήψη και ο υπολογισμός χρόνου, που θα εξαφανισθούν τα ίχνη των φαρμάκων, ώστε στους αγώνες να δείχνει «καθαρός». Ολόκληρες βιομηχανίες άνομων συμφερόντων έχουν στηθεί κι επειδή τεχνολογικά ο «κλέφτης» προηγείται συνήθως του «αστυνόμου», η μαφία του ντοπαρίσματος, είναι μπροστά από τον μηχανισμό αντιντόπινγκ, κατασκευάζοντας ουσίες μη ανιχνεύσιμες.
Υπάρχει βέβαια και η «στραβή», όπως…ένας ξαφνικός έλεγχος, η δημιουργία προηγμένων μηχανισμών ανάλυσης, λαθεμένοι υπολογισμοί κλπ. Μερικές φορές συμβαίνει και η άρση ασυλίας σε αθλητές που για κάποιο λόγο στη συνέχεια τους στόχευσαν. Είναι επίσης η φύλαξη δειγμάτων αίματος και ούρων, για μελλοντικές αναλύσεις σε εργαστήρια εξελιγμένης τεχνολογίας, έσχατη μορφή ομηρίας για τον χρήστη.
Αυτή η «στραβή», έφερε στην επιφάνεια ορισμένα κρούσματα ντοπαρισμένων αθλητών, τα οποία μετά το 2000 στην Ελλάδα αυξήθηκαν δραματικά. Προφανώς είχε λήξει η σιωπηρή συμφωνία για τη χώρα μας μετά τους Ολυμπιακούς του 2004.
Η απαλλαγή απ’ τα ελληνικά δικαστήρια για ποινικές ευθύνες των κατά καιρούς τιμωρηθέντων για χρήση ουσιών, δεν ακυρώνει την πράξη τους. Αυτή έγινε και επικυρώθηκε αμετάκλητα. Η ποινική απαλλαγή, με υποκειμενική, ανθρωπιστική θα έλεγα ερμηνεία της νομοθεσίας, αφορά περαιτέρω συνέπειες που έχουν να κάνουν με κάθειρξη ή απώλεια εργασίας και ό,τι άλλων προνομίων τους δόθηκαν για την κλεμμένη νίκη τους. Δυστυχώς το νεοελληνικό θράσος ανθεί και χρησιμοποιώντας τη δικαστική απόφαση για το ποινικό κομμάτι, αυτοανακηρύσσονται αθώα θύματα μιας διεθνούς συνομωσίας. Απευθύνονται στους αφελείς και στους άσχετους αθλητικά, γιατί οι γνώστες φίλαθλοι αηδιάζουν και απομακρύνονται. Παρά ταύτα, σαν να μη συμβαίνει κάτι, αυτοί οι παραχαράκτες, κυκλοφορούν εξαργυρώνοντας τους κλεμμένους τίτλους.
Το επιχείρημα ότι σε επίπεδο κορυφής δεν μπορείς να φτάσεις και ν’ ανταγωνιστείς εκείνους που χρησιμοποιούν παράνομες μεθόδους, δεν δικαιολογεί παρόμοιες πρακτικές. Για μένα ένα πράγμα ισχύει, ή είσαι καθαρός αθλητής, ή δεν είσαι.
Να σκεφτούμε επίσης κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για τις μικρότερες ηλικίες. Πόσοι νέοι, καθ’ όλα ταλαντούχοι αθλητές, ηττώνται μέσα σε λίγο χρόνο από κατώτερους μέχρι πρότινος, ενώ γυμνάσθηκαν σωστά, βελτίωσαν τις επιδόσεις τους. Έτσι έρχεται η απογοήτευση και η εγκατάλειψη, μερικές φορές το χειρότερο, η μίμηση ίδιων μεθόδων, εφ’ όσον οι αντιστάσεις είναι ασθενικές. Ένας φαύλος κύκλος που εκμαυλίζει τον πρωταθλητισμό. Ένα ακόμη έγκλημα, που διαπράττουν οι χρήστες αναβολικών και οι ηθικοί αυτουργοί, οι λαθρεπιβάτες του αθλητισμού που μέσα απ’ αυτή την ανέντιμη και παράνομη μεθοδική, αντί να τιμωρηθούν παραδειγματικά σαν χρήστες ή έμποροι ναρκωτικών και να εκτεθούν ως άτομα προς αποφυγή, απολαμβάνουν οικονομικά προνόμια και κοινωνική καταξίωση.
Ο Μάνος Χατζιδάκις έλεγε πως: «Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις».
Κάποιοι προτείνουν να νομιμοποιηθούν τα αναβολικά ώστε να πάψουν τα παιχνίδια συμφερόντων με το ποιοί παίρνουν και ποιοί όχι, ποιοί χρήστες συλλαμβάνονται θετικοί και πόσοι διαφεύγουν. Συμφωνώ, αρκεί να μη χρησιμοποιείται η πινακίδα του αγνού και φυσικού αθλητισμού και η λέξη, ερασιτεχνικός. Δεν μπορεί να γίνει ιδιοκτήτης του χώρου, ο ανήθικος εισβολέας που φθείρει σωματική και ψυχική υγεία και διαβρώνει συνειδήσεις. Ποιός ρώτησε στο κάτω, κάτω τους ιδεολόγους ταλαντούχους πρωταθλητές αν θέλουν να συναγωνιστούν τους μεταλλαγμένους με παρόμοιες μεθόδους και ποιός είπε, ότι το νόμιμο είναι και ηθικό.
Πολιτεία, ομοσπονδίες και σωματεία, έχουν υποχρέωση, να ανοικοδομήσουν τον υγιή αθλητισμό που μαγαρίσθηκε από άλογες συμπεριφορές. Να έρθει η νέα γενιά απογαλακτισμένη από τέτοιες σκέψεις και μεθόδους. Τότε μόνο θα παραμείνει κοινωνικό αγαθό, λειτούργημα. Διαφορετικά ας μη γίνεται λόγος για αθλητισμό, αλλά για καριερίστες παράγοντες, επιχειρήσεις κερδοσκοπίας και φαρμακευτικές εταιρείες που κατασκευάζουν υπέρ ανθρώπους, γκρεμίζοντάς τους όποτε αποφασίζουν απ’ το σάπιο βάθρο τους».
To κείμενο το έγραψε o παλαιός πρωταθλητής του βάδην Αρης Καραγιώργος στην προσωπική του σελίδα στο facebook.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου