*Συνέντευξη στον Παναγιώτη Γιαλό
Ήταν το «χρυσό παιδί» της ομάδας των Μπέμπηδων και μαζί με Πότη Μπαρμπαλιά, Μπούλη Καμπουρόπουλο, Αλέκο Βαζαίο, Κυριάκο Καλκιτανίδη, αποτελούσαν την επιθετική γραμμή της ομάδας.
Ήταν αριστεροπόδαρος, είχε άριστη τεχνική κατάρτιση και πετύχαινε πολλά γκολ με μακρινά σουτ κυρίως από φάουλ και κόρνερ. Για πολλούς είναι ο πιο αδικημένος μεγάλος Έλληνας παίκτης του Ολυμπιακού της εποχής 1957-1962. Πολλοί συμπαίκτες του έπαιξαν στην πρώτη ομάδα με κάποιες συμμετοχές, εκείνος καμία και αυτό είναι το μεγάλο του παράπονο. Τις πιο πολλές συμμετοχές είχαν οι Μίμης Πλέσσας-138, Νίκος Σιδέρης- 82 Βαγγέλης Μίλησης-68, Πότης Μπαρμπαλιάς-22, Αλέκος Κτενάς-11.
Ακολουθούν με λιγότερες οι Γιώργος Γρυπαίος-7, Κυριάκος Καλκιτανίδης- 5, Αντώνης Τζανετουλάκος -4, Μπούλης Καμπουρόπουλος-3 και Βαγγέλης Καπατσώρης-1.
Τον συναντήσαμε στο πρακτορείο του ΟΠΑΠ που διατηρεί στο Μοσχάτο και μας μίλησε, μεταξύ άλλων, για το πέρασμά του από τους Μπέμπηδες του Ολυμπιακού.
-Όλοι λένε ότι ήσουν το καλύτερο παιδί και από τους καλύτερους παίκτες από την ομάδα αυτή που έχει αφήσει πίσω της μια πονεμένη ιστορία αλλά και παράλληλα απίστευτα ρεκόρ. Κάνατε 144 παιχνίδια με ομάδες Β’ Εθνικής, χάσατε μόνο 1 φορά ενώ είχατε μόλις 5 ισοπαλίες! Θα θέλαμε να μας μιλήσεις πρώτα για σένα και μετά για την ομάδα αυτή.
Αρχικά, σ’ ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να μιλήσω. Να σου πω, ότι είμαι γεννήθηκα στο Μοσχάτο το 1942 και δεν το έχω αφήσει στιγμή. Από μικρό παιδί μου άρεσε το ποδόσφαιρο, ήταν η μοναδική μου ασχολία. Μετά το σχολείο και παίζαμε στις αλάνες. Επειδή χαλούσαν συνεχώς τα παπούτσια μου -ιδιαίτερα το αριστερό- με πήγε ένας φίλος μου κρυφά από τους γονείς μου στον Εθνικό στο Γ. Καραϊσκάκης. Εκεί συνάντησα πολλά παιδιά που έκαναν αργότερα καριέρα στον Εθνικό όπως τον Στέλιο Νικηφοράκη. Αυτά έγιναν το 1956, στα 14 μου. Όμως εκείνη την χρονιά η ΕΠΟ είχε τιμωρήσει τον Εθνικό με 6 μήνες γιατί είχε καλέσει την Εθνική Ουγγαρίας των Πούσκας- Κόκσιτς -Χιντεγκούντι Μπότζικ και έπαιξε φιλικό ματς. Έτσι σταμάτησαν όλα τα τμήματα και οι προπονήσεις. Έρχεται μια Κυριακή στον πατέρα μου ο Διονύσης Μινάρδος και με παίρνει να δοκιμαστώ στον Ολυμπιακό στα τσικό. Ο Γιώργος Ρουσσόπουλος δεν με ήξερε και αρνήθηκε να με βάλει να παίξω. Θα παίζανε με τα τσικό της Προοδευτικής. Όμως τα άλλα παιδιά (Μπαρμπαλιάς, Μάνος, Καπατσώρης) με ήξεραν και του είπαν «βάλ’τον είναι καλός παίκτης».
Περισσότερα στο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου